De voedselpakketten
Door: bijna iedereen
Blijf op de hoogte en volg SMCgoesTanzania
31 Juli 2016 | Tanzania, Mikumi
Vanochtend vroeg, om half 8, liepen wij (Niels, Jans, Meta en Jillin) naar de kerk voor de ochtendmis van 8 uur. We waren precies om 8 uur daar, na een paar kleine coördinatie probleempjes, maar dachten dat de mis al begonnen was. Volgens de Tanzaniaanse gebruiken liep de mis hiervoor uit en begon de mis waar wij voor kwamen 20 minuten later. We werden eerst welkom geheten door de pastoor van vandaag. Na het luisteren van een preek van 35 min konden we weer even gaan staan voor weer een mooi lied. Na ongeveer anderhalf uur mocht Meta haar solo zingen: “Baba Yetu”. Stilletjes werd er meegezongen door de Tanzanianen. De geluidsbox deed het deze keer wel, dus Meta had gelukkig goeie begeleiding. Er werd dus weer veel gezongen, gedanst en gepreekt. Het gospelkoor, dat vijfstemmig zong, was heel anders dan het kinderkoor, maar wel even mooi. We moesten toch even wennen aan het geluid (soort indianengegil) dat een aantal vrouwen maakte tijdens het zingen. Al met al was het weer een mooie ervaring die we kunnen toevoegen aan alle andere.
Ondertussen was de rest van de groep rustig opgestaan met een lekker roerei, gemaakt door Michelle en Robin H, als ontbijt. Dit viel zeer in de smaak. Hierna zijn we de voedselpakketten gaan samenstellen en al snel konden een aantal groepjes al vertrekken naar de woningen van de families. Hieronder volgen enkele ervaringen.
Na het ontbijt hebben we afscheid van Jonne genomen. Zij heeft samen met ons de afgelopen 14 dagen op het ziekenhuis terrein doorgebracht. We hebben met haar de sport/spellendag op de basisschool georganiseerd. Zij heeft ons ontzettend goed geholpen. Zij kon maar moeilijk afscheid nemen en de nodige tranen kwamen er aan te pas. Jonne via deze weg nog een fijne vakantie gewenst en een behouden terug keer naar Nederland.
Caro, Tara en Coen:
Een grote familie kwam voor een voedselpakket langs. Op het eerste gezicht leek de familie helemaal niet arm te zijn. Ze zagen er op hun mooist uit en waren goed verzorgd. We liepen samen met de familie naar hun huis. Dit duurde ongeveer een halfuurtje. Toen we bij hun huis aankwamen veranderde onze indruk meteen. Het huisje was erg klein en gemaakt van klei met stokken. De grootte van het huisje was te vergelijken met een tuinhuisje. Ondanks dat was de man heel trots op zijn huisje. Dan te bedenken dat ze hier met z’n tienen leven is voor ons toch erg onwerkelijk.. Toen we het pakket aan de ‘mama’ overhandigde zag je dat ze zo dankbaar was dat ze niet goed wist hoe ze moest reageren. Hierna maakte we een foto met de familie samen(door Coen gemaakt). Na deze foto was het mooi om te zien dat de man met trots zijn werkplaats en daarbij vooral het door hem gemaakte bedframe liet zien. Na een afscheid liep de man met ons mee totdat we de weg weer wisten. Met z’n 3e vervolgden we onze weg naar ‘thuis’.
Sanne, Jill en Iris:
Onder het postzegel plakken, werden we opgehaald door Frenkie en zijn 2 zusjes. Frenkie is een jongetje van 13 jaar. Hij is heel spraakzaam en kan erg goed Engels spreken, zo vertelde hij veel over zijn familie. Toen hij vertelde dat het naar zijn huis 50 minuten lopen was, zakte ons de moed redelijk in de schoenen. Gelukkig viel het mee. Het was een half uurtje lopen, maar met het zware voedselpakket en de felle zon, leek het eeuwig te duren. Eenmaal aangekomen, waren wij erg verbaasd over de grote van zijn huis. Iedereen heeft een eigen slaapkamer, terwijl ze met z’n zevenen in dit huis wonen. De familie was erg vriendelijk, we kregen dan ook meteen soda’s en nootjes aangeboden. Na nog wat gepraat te hebben, was het tijd om nog een paar foto’s te maken van het huis en de familie. Voordat we gingen wilde Frenkie nog even met ons springtouwen, hij was erg verbaasd toen hij zag dat wij dit ook konden. Echter was dit touw voor Iris toch iets te kort…. Op de terugweg bleek dat er ook een korte route naar Frenkie’s huis bestond. Via de bekende weg naar de Secondary school liepen wij met Frenkie terug naar het ziekenhuis.
Eline, Loes, Charlotte en Roel:
We werden opgehaald door een meisje in een mooie, glanzende, zilveren jurk. Ze nam ons maar al te graag mee naar haar huis. We namen twee voedselpakketten mee, een voor haar gezin en een voor een andere vrouw. Eerst kwamen we in een wijk aan de rand van de grote weg, hier woonde de vrouw. Ze was erg enthousiast om ons te zien. Ze had een huis van steen en een vrij grote tuin, met kippetjes en kuikens. Diagonaal door de tuin hing een waslijn met veel kleren erop. We hadden samen een foto gemaakt met haar en haar dochter. Na het afscheid nemen liepen we over de grote weg naar het huis van het meisje. We hielpen haar met het dragen van de tas, een mooi gezicht. Ze woont op een heuvel samen met haar ouders en 3 broertjes/zusjes. We werden meteen gastvrij ontvangen en mochten naar binnen komen. Namen werden uitgewisseld en er werden foto’s bekeken. Na een gesprekje van 10 minuten was het tijd om weer te gaan. Vader en moeder waren erg blij met ons bezoek! De man des huizes liep met ons mee naar de grote weg, vanaf hier wisten we de weg wel weer terug. Natuurlijk werden we op Tanzaniaanse manier bedankt, lekker uitbundig! De mensen zijn hier zo dankbaar en sympathiek! We willen nog niet naar huis…
Romée, Michelle, Niels en Jans:
Amper terug van de mis stonden al 3 kindjes van een gezin ons op te wachten om met hen mee te gaan om voedselpakketten af te leveren. Lieveke vertelde dat deze kindjes uit een van de armste gezinnen van Mikumi kwamen. Met twee voedselpakketten en de kids gingen we op pad. We hielden twee bajaji’s aan en reden zo’n 10 minuten, vanaf daar moesten we verder lopen. We belandden in de middle of no-where. Na een half uur lopen kwamen we bij twee afgelegen huisjes, de huisjes waren gemaakt van koeienstront. Van binnen zagen ze er nog armer uit, echt confronterend om te zien. Met name schrokken we erg van de grootte van het huis en van het aantal personen dat daarin woont. Voor ons bijna niet voor te stellen. We overhandigden ons voedselpakket en maakten nog wat foto’s. Daarna liepen we door naar de buren, wat ook erg indrukwekkend was. Deze mensen waren net zo arm als de familieleden van het eerste gezin. Na het maken van nog wat foto’s liepen wij terug naar het ziekenhuis, om het laatste stuk weer per bajaji af te leggen. Al met al was dit confronterend, maar wel bijzonder om gezien te hebben.
Meta, Robin H, Minou en Jillin:
Als laatste werden wij opgehaald door een mevrouw met haar dochtertje, we liepen samen naar hun huisje. Het was niet ver weg, ongeveer 15 minuutjes lopen, maar door de fel brandende zon leek het toch wat langer. Na een korte klim omhoog kwamen we aan bij hun huisje. De oudste zoon stond ons al op te wachten in zijn mooie, Nederlandse voetbalshirt. We mochten meteen plaatsnemen op de bank, nadat we de vader des huizes hadden begroet. Het is een grote familie, maar we hebben helaas niet iedereen gezien. De vader, moeder, zoon van 14 jaar oud, een dochter van 11 jaar oud, een zoon van 7 jaar oud en een zoon van 5 jaar oud, waren wel thuis. We hebben alle spullen op de tafel gelegd en verschillende dingen uitgelegd en laten zien. De tennisballen, het stoepkrijt en een dartbordje (veilig met een balletje en klittenband) vielen, net als alle andere spulletjes, goed in de smaak. Ze hadden veel plezier ermee en ook de ouders waren zeer enthousiast. Nadat we een familie- en groepsfoto hebben gemaakt, zijn we weer richting St. Kizito Hospital gegaan. Gelukkig was de moeder meegelopen naar de grote weg, want we twijfelden al zeer snel welke kant we op moesten lopen ;) Het was een hele mooie ervaring en super om te zien hoe dankbaar ze waren.
Romy, Anne, Caressa en Robin A
Vanmorgen werden wij opgehaald door Ashuni. Tijdens onze wandeling, die achteraf veel langer bleek dan gedacht, kregen we steeds meer gezelschap naarmate we dichterbij kwamen. Samen met een stuk of tien kinderen liepen we een klein uur door de brandende zon. We probeerden aan haar te vragen hoever het nog lopen was, maar helaas verstond ze ons niet. Af en toe kregen we zelfs het idee, dat we er al langs gelopen waren, maar uiteindelijk sloegen we af. We zagen een hele leuke koe in een primitief gebouwd stalletje en kippen die los rond scharrelden over het terrein. Het huisje, waar Ashuni samen met haar opa en oma woont, was redelijk klein. Haar oma was zeer dankbaar toen wij haar het voedselpakket overhandigden. Ook de kindjes die de hele weg trouw gevolgd hadden, kregen een ballon. Sommige probeerde een beetje te foetelen door de balloon achter de rug te houden, maar we hadden ze door ;). Rustig liepen we terug met het tweede voedselpakket. Weer volgde de kinderen ons. We moesten een stukje terug lopen voor dit voedselpakket, maar onderweg hoorde we van het zoontje dat zijn ouders naar de kerk waren. Eenmaal aangekomen bij het tweede huisje, leek het best veel op het eerste huisje. Weer een vriendelijke koe en kipjes. Nadat allebei de voedselpakketten goed afgeleverd waren, zijn we terug gelopen. Dit keer besloten we niet langs de secondary school te lopen, maar de “afkorting” (althans zo leek het) die we elke dag naar de school liepen, te nemen. Eenmaal weer terug op het terrein, kwamen we erachter dat we toch zo’n 2 uur onderweg zijn geweest, maar het was het waard om deze mensen zo blij te zien. ’s Avonds na het eten kwam de vader van het tweede gezin langs om ons groepje een cadeautje te geven. Bananen, 2 papaja’s en een zak nootjes. Als afsluiting hebben we nog een groepsfoto met deze man gemaakt.
Ondertussen was de rest van de groep rustig opgestaan met een lekker roerei, gemaakt door Michelle en Robin H, als ontbijt. Dit viel zeer in de smaak. Hierna zijn we de voedselpakketten gaan samenstellen en al snel konden een aantal groepjes al vertrekken naar de woningen van de families. Hieronder volgen enkele ervaringen.
Na het ontbijt hebben we afscheid van Jonne genomen. Zij heeft samen met ons de afgelopen 14 dagen op het ziekenhuis terrein doorgebracht. We hebben met haar de sport/spellendag op de basisschool georganiseerd. Zij heeft ons ontzettend goed geholpen. Zij kon maar moeilijk afscheid nemen en de nodige tranen kwamen er aan te pas. Jonne via deze weg nog een fijne vakantie gewenst en een behouden terug keer naar Nederland.
Caro, Tara en Coen:
Een grote familie kwam voor een voedselpakket langs. Op het eerste gezicht leek de familie helemaal niet arm te zijn. Ze zagen er op hun mooist uit en waren goed verzorgd. We liepen samen met de familie naar hun huis. Dit duurde ongeveer een halfuurtje. Toen we bij hun huis aankwamen veranderde onze indruk meteen. Het huisje was erg klein en gemaakt van klei met stokken. De grootte van het huisje was te vergelijken met een tuinhuisje. Ondanks dat was de man heel trots op zijn huisje. Dan te bedenken dat ze hier met z’n tienen leven is voor ons toch erg onwerkelijk.. Toen we het pakket aan de ‘mama’ overhandigde zag je dat ze zo dankbaar was dat ze niet goed wist hoe ze moest reageren. Hierna maakte we een foto met de familie samen(door Coen gemaakt). Na deze foto was het mooi om te zien dat de man met trots zijn werkplaats en daarbij vooral het door hem gemaakte bedframe liet zien. Na een afscheid liep de man met ons mee totdat we de weg weer wisten. Met z’n 3e vervolgden we onze weg naar ‘thuis’.
Sanne, Jill en Iris:
Onder het postzegel plakken, werden we opgehaald door Frenkie en zijn 2 zusjes. Frenkie is een jongetje van 13 jaar. Hij is heel spraakzaam en kan erg goed Engels spreken, zo vertelde hij veel over zijn familie. Toen hij vertelde dat het naar zijn huis 50 minuten lopen was, zakte ons de moed redelijk in de schoenen. Gelukkig viel het mee. Het was een half uurtje lopen, maar met het zware voedselpakket en de felle zon, leek het eeuwig te duren. Eenmaal aangekomen, waren wij erg verbaasd over de grote van zijn huis. Iedereen heeft een eigen slaapkamer, terwijl ze met z’n zevenen in dit huis wonen. De familie was erg vriendelijk, we kregen dan ook meteen soda’s en nootjes aangeboden. Na nog wat gepraat te hebben, was het tijd om nog een paar foto’s te maken van het huis en de familie. Voordat we gingen wilde Frenkie nog even met ons springtouwen, hij was erg verbaasd toen hij zag dat wij dit ook konden. Echter was dit touw voor Iris toch iets te kort…. Op de terugweg bleek dat er ook een korte route naar Frenkie’s huis bestond. Via de bekende weg naar de Secondary school liepen wij met Frenkie terug naar het ziekenhuis.
Eline, Loes, Charlotte en Roel:
We werden opgehaald door een meisje in een mooie, glanzende, zilveren jurk. Ze nam ons maar al te graag mee naar haar huis. We namen twee voedselpakketten mee, een voor haar gezin en een voor een andere vrouw. Eerst kwamen we in een wijk aan de rand van de grote weg, hier woonde de vrouw. Ze was erg enthousiast om ons te zien. Ze had een huis van steen en een vrij grote tuin, met kippetjes en kuikens. Diagonaal door de tuin hing een waslijn met veel kleren erop. We hadden samen een foto gemaakt met haar en haar dochter. Na het afscheid nemen liepen we over de grote weg naar het huis van het meisje. We hielpen haar met het dragen van de tas, een mooi gezicht. Ze woont op een heuvel samen met haar ouders en 3 broertjes/zusjes. We werden meteen gastvrij ontvangen en mochten naar binnen komen. Namen werden uitgewisseld en er werden foto’s bekeken. Na een gesprekje van 10 minuten was het tijd om weer te gaan. Vader en moeder waren erg blij met ons bezoek! De man des huizes liep met ons mee naar de grote weg, vanaf hier wisten we de weg wel weer terug. Natuurlijk werden we op Tanzaniaanse manier bedankt, lekker uitbundig! De mensen zijn hier zo dankbaar en sympathiek! We willen nog niet naar huis…
Romée, Michelle, Niels en Jans:
Amper terug van de mis stonden al 3 kindjes van een gezin ons op te wachten om met hen mee te gaan om voedselpakketten af te leveren. Lieveke vertelde dat deze kindjes uit een van de armste gezinnen van Mikumi kwamen. Met twee voedselpakketten en de kids gingen we op pad. We hielden twee bajaji’s aan en reden zo’n 10 minuten, vanaf daar moesten we verder lopen. We belandden in de middle of no-where. Na een half uur lopen kwamen we bij twee afgelegen huisjes, de huisjes waren gemaakt van koeienstront. Van binnen zagen ze er nog armer uit, echt confronterend om te zien. Met name schrokken we erg van de grootte van het huis en van het aantal personen dat daarin woont. Voor ons bijna niet voor te stellen. We overhandigden ons voedselpakket en maakten nog wat foto’s. Daarna liepen we door naar de buren, wat ook erg indrukwekkend was. Deze mensen waren net zo arm als de familieleden van het eerste gezin. Na het maken van nog wat foto’s liepen wij terug naar het ziekenhuis, om het laatste stuk weer per bajaji af te leggen. Al met al was dit confronterend, maar wel bijzonder om gezien te hebben.
Meta, Robin H, Minou en Jillin:
Als laatste werden wij opgehaald door een mevrouw met haar dochtertje, we liepen samen naar hun huisje. Het was niet ver weg, ongeveer 15 minuutjes lopen, maar door de fel brandende zon leek het toch wat langer. Na een korte klim omhoog kwamen we aan bij hun huisje. De oudste zoon stond ons al op te wachten in zijn mooie, Nederlandse voetbalshirt. We mochten meteen plaatsnemen op de bank, nadat we de vader des huizes hadden begroet. Het is een grote familie, maar we hebben helaas niet iedereen gezien. De vader, moeder, zoon van 14 jaar oud, een dochter van 11 jaar oud, een zoon van 7 jaar oud en een zoon van 5 jaar oud, waren wel thuis. We hebben alle spullen op de tafel gelegd en verschillende dingen uitgelegd en laten zien. De tennisballen, het stoepkrijt en een dartbordje (veilig met een balletje en klittenband) vielen, net als alle andere spulletjes, goed in de smaak. Ze hadden veel plezier ermee en ook de ouders waren zeer enthousiast. Nadat we een familie- en groepsfoto hebben gemaakt, zijn we weer richting St. Kizito Hospital gegaan. Gelukkig was de moeder meegelopen naar de grote weg, want we twijfelden al zeer snel welke kant we op moesten lopen ;) Het was een hele mooie ervaring en super om te zien hoe dankbaar ze waren.
Romy, Anne, Caressa en Robin A
Vanmorgen werden wij opgehaald door Ashuni. Tijdens onze wandeling, die achteraf veel langer bleek dan gedacht, kregen we steeds meer gezelschap naarmate we dichterbij kwamen. Samen met een stuk of tien kinderen liepen we een klein uur door de brandende zon. We probeerden aan haar te vragen hoever het nog lopen was, maar helaas verstond ze ons niet. Af en toe kregen we zelfs het idee, dat we er al langs gelopen waren, maar uiteindelijk sloegen we af. We zagen een hele leuke koe in een primitief gebouwd stalletje en kippen die los rond scharrelden over het terrein. Het huisje, waar Ashuni samen met haar opa en oma woont, was redelijk klein. Haar oma was zeer dankbaar toen wij haar het voedselpakket overhandigden. Ook de kindjes die de hele weg trouw gevolgd hadden, kregen een ballon. Sommige probeerde een beetje te foetelen door de balloon achter de rug te houden, maar we hadden ze door ;). Rustig liepen we terug met het tweede voedselpakket. Weer volgde de kinderen ons. We moesten een stukje terug lopen voor dit voedselpakket, maar onderweg hoorde we van het zoontje dat zijn ouders naar de kerk waren. Eenmaal aangekomen bij het tweede huisje, leek het best veel op het eerste huisje. Weer een vriendelijke koe en kipjes. Nadat allebei de voedselpakketten goed afgeleverd waren, zijn we terug gelopen. Dit keer besloten we niet langs de secondary school te lopen, maar de “afkorting” (althans zo leek het) die we elke dag naar de school liepen, te nemen. Eenmaal weer terug op het terrein, kwamen we erachter dat we toch zo’n 2 uur onderweg zijn geweest, maar het was het waard om deze mensen zo blij te zien. ’s Avonds na het eten kwam de vader van het tweede gezin langs om ons groepje een cadeautje te geven. Bananen, 2 papaja’s en een zak nootjes. Als afsluiting hebben we nog een groepsfoto met deze man gemaakt.
-
31 Juli 2016 - 22:20
Petra En Léon:
Wat een heftig blog vandaag met het brengen van voedselpakketten naar arme mensen die hiervoor gigantisch dankbaar zijn en zich voor hun Nederlandse gasten op hun paasbest kleden. Dit zijn de ervaringen die ze jullie nooit meer zullen vergeten zo indrukwekkend.
Je krijgt al koude rillingen als hè het leest.
Weer een mooi verhaal van jullie kant. Dank jullie wel
Gr Petra Tim en Léon -
31 Juli 2016 - 22:23
Saskia:
Hoi Caressa en de rest,
Wat een super ervaring was dat weer. Mooi wat jullie daar allemaal doen. Volgens Djoëlla mag je nog even wegblijven. Jouw bed slaapt lekker en jouw kleding zit ook goed. HiHi, zegt ze.
Oma vindt dat het nu tijd is om terug te komen om alle verhalen aan te horen.
Kusje kusje kusje van je liefste en leukste en aardigste zusje.
Dikke knuffels mama xxx. Oh ja en knuffel van oma.
Groetjes voor allemaal -
31 Juli 2016 - 22:23
Lilian, Marcel En Mirko:
Hallo lieve Meta en alle andere mensen van de crew,
Wat heb jij (Meta) een geweldige ervaring gehad in de kerk: een solo van baba yetu....dat zul je wel niet snel vergeten !!! Mooi dat je dat nog mocht mee meemaken vanmorgen.
En dan die bezoeken van jullie allemaal aan de verschillende gezinnen met de voedselpaketten...wauw wat een geweldige ervaring hebben jullie doorstaan. Ongelooflijk bij wat voor een soort mensen verschillende van jullie terecht kwamen, hoe een huis is opgebouwd. Dan mogen wij hier in Nerderland toch echt niet klagen met onze bakstenen huizen. En ook nog helemaal geïsoleerd !! Maar goed jullie hebben in ieder geval weer samen een hele goede daad verricht vandaag voor verschillende gezinnen. Voor nu wensen we jullie allemaal samen alvast een goede nachtrust en morgen weer fris en monter op om aan jullie laatste week te beginnen...jeetje dat klinkt hè...ik zie jullie nog vertrekken en nu komen jullie alweer bijna naar huis, zo snel gaan de weken om.
Vele lieve groetjes vanuit ons mooie Beersdal...en een extra dikke kus voor Meta x -
31 Juli 2016 - 22:40
Elly En Piet:
Indrukwekkend om te lezen hoe groot de onderlinge verschillen zijn in de huisvesting van de Tanzaniaanse bevolking waar jullie je voedselpakketten bezorgd hebben. En hoe mooi is het te zien hoe dankbaar de mensen zijn als ze pakketten ontvangen, of het nu grote of kleine gezinnen zijn, of nu goed of slecht behuisd zijn.
Het moet jullie toch wel een bijzonder gevoel geven hier als weldoener rond te gaan en met de mensen van Tanzania een stukje van jullie (lees ook onze) welvaart te delen.
Willen jullie, met al die positieve reacties op "kleine" dingen, nog wel naar huis???
Wij zijn benieuwd naar de foto's bij dit verslag.
Overigens, ik was vandaag in Eys in de zondagsmis en hier duurde de preek "maar" dertien minuutjes.
Elly en Piet. -
31 Juli 2016 - 23:00
Lynn:
Hoi Jill,
Zo te horen heb je het heel erg leuk in Tanzania. Stiekem ben ik toch wel jaloers op de reis die jullie aan het maken zijn.
En over 5 daagjes is dan eindelijk het kamertje naast me weer gevuld :).
Ik ben benieuwd naar de spannende en indrukwekkende verhalen die je hebt te vertellen als je weer thuis bent.
Geniet nog maar van je laatste dagen daar.
Heel veel lieve groetjes en knuffels van je kleine xx -
31 Juli 2016 - 23:05
De Tantetjes Van Jillin:
Hallo daar helden in Tanzania,
Wederom zaten we gekluisterd aan de laptop in afwachting van jullie blogs. Eerst maar eens het Safariverhaal......wat een belevenis. Ging het hier nu om "the big five" of krijgt iedereen die deze safari "overleeft" heeft een high five. De foto's bij deze safari zijn geweldig. Jillin we hopen toch zo dat er ook een paar exemplaren voor jouw lens voorbij zijn gekomen. We kunnen maar amper wachten tot jij weer thuis bent en we de foto's kunnen zien.
En om dan na zo'n indrukwekkende safari de volgende ochtend al weer om 8 uur naar de kerk te gaan, nou nou, het moet niet gekker worden. We zullen hier in Hoensbroek ook aan de pastoor doorgeven dat jij, Jillin, best om 8 uur naar de kerk wilt gaan. hahaha... Ja, soms doe je "rare dingen" zo ver weg van huis.
Het uitdelen van de voedselpakketten, heeft veel bij jullie losgemaakt, zo valt te lezen. Wij westerlingen spreken al snel van armoede, maar je kunt het ook anders zien. Deze mensen zijn nog blij en tevreden met wat ze hebben. Kijk eens hoe trots ze zijn op hun huisje.....ook al is het van klei of koeienstront gemaakt.
Goed, de laatste week breekt dan toch echt aan........
We wensen jullie van harte nog een supertijd daar.......bij een graadje of 30.....de hele week.
Jillin, het zit een beetje in onze familie, dat je al weer een reis bijna "geboekt" hebt als je nu naar huis komt. En nee, Curacao, telt niet mee. Vraag maar aan Jos of je nog eens mee mag als begeleidster.....
Lieverd, geniet nog maar lekker van dit Tanzaniaanse avontuur . De temperatuur bij thuiskomst is nog lekker dus de overgang zal niet te groot zijn.
Lieve groetjes en dikke kusje voor jou van de tantetjes Louise & Carin en voor iedereen: SLAAP LEKKER!!!
-
31 Juli 2016 - 23:09
Loes:
Hallo lieve Charlotte en de rest van de crew....
Wat fijn dat jullie die gezinnen blij hebben kunnen maken met een voedselpakket.
En hoe enthousiast en dankbaar ze reageren ; dat zegt eigenlijk al genoeg hoe deze mensen in het leven staan. Leven van dag tot dag in vreugde en tevredenheid in dat wat ze hebben.
En dan vraag je je af: Wie is beter af? Die blije tevreden mensen daar of wij met al onze welvaart?
Kunnen we met zijn allen nog wat van leren .
Maar nu genoeg gefilosofeerd; nog een hele fijne te gekke dag morgen .
welterusten en een dikke kus van je moeder Groetjes aan iedereen
Loesxxxxxx -
31 Juli 2016 - 23:13
Karina:
Hodi Romy en crew,
Dit was dan alweer jullie laatste zondag in Mikumi. En wel een hele indrukwekkende zeg, voedselpakketten brengen naar diverse families. Heel confronterend zal dat idd bij sommige geweest zijn. Wat een luxe hebben wij hier toch ook hè. Dat zullen jullie nu ook wel beseffen na jullie verblijf daar. Zat jij ook in één van deze groepjes Romy want ik miste je naam hierboven?? Nou je kunt het me al gauw zelf vertellen. Maar eerst van de week nog heerlijk genieten aan zee. Ik heb even gekeken waar jullie heengaan en dat ziet er héél aangenaam uit!!! ;-))
Lieve allemaal een fijne dag morgen en voor nu welterusten.
En voor jou Romy...jawel...weer een dikke knuff xxxx lu meissie
Karina
-
31 Juli 2016 - 23:38
Gé En Ellen Coenen:
Hallo Allemaal,
We wensen jullie nog een goede laatste week in Tanzania!
Deze weken zullen vast onvergetelijk voor jullie zijn!
We zijn erg benieuwd naar de ervaringen, door jullie opgedaan.
Een speciale groet aan onze kleinzoon, Robin A.
tot spoedig ziens!
Gé en Ellen. -
01 Augustus 2016 - 10:31
Marion En Piet:
Hallo Charlotte en alle anderen
Wat een prachtige foto's , heel indrukwekkend. Zij zullen jullie straks helpen om je geweldige ervaringen nog eens te beleven en te herinneren. Want deze week zullen jullie al aan de terugreis beginnen. Nog heel veel plezier en kom allemaal goed thuis.
groetjes Piet en Marion -
01 Augustus 2016 - 10:52
Jeanne Derks:
hallo Meta en alle anderen,
Geweldig dat je solo gezongen hebt in de kerk, wat een prachtige verhalen van jullie allemaal. Ja de mensen zijn natuurlijk heel dankbaar, zij hebben het niet zo goed als wij, maar zijn wel vrolijk en blij met alles wat ze krijgen. Jullie hebben goed werk geleverd allemaal. Nog even en dan hebben jullie Tanzania erop zitten, geniet er nog van, een goede terugreis toppers
groetjes Jeanne -
01 Augustus 2016 - 11:40
Maria Rosenbrand-Vos :
Hoi lieve Romée en de andere kanjers .....wat een mooie mensen hebben jullie mogen ontmoeten. ..spontaan komt het lied...Een Eigen Huis. ..Een plek onder de Zon...bij mij boven....wat een Liefde stralen deze mensen uit...ik wens jullie nog een mooi verblijf in Tanzania. ..heel veel liefs en wederom een hele dikke knuffel voor Romée xxx -
01 Augustus 2016 - 13:02
Nathalie:
Hallo Jill, hallo allemaal,
Het is fijn dat jullie een lichtpuntje hebben kunnen brengen in het leven van enkele Tanzanianen door een voedselpakket te brengen. Zo worden we met de neus op de feiten gedrukt dat het zeer zeker niet voor iedereen vanzelfsprekend is dat er voldoende voedsel is om te eten. Ik kan mij voorstellen dat dit veel indruk heeft gemaakt. Met eigen ogen zien en ervaren is toch net weer anders dan als je dit verteld wordt!
Vandaag jullie laatste dag in Mikumi. Voel, ruik, proef, ervaar voor een laatste keer zodat jullie met een hele rugzak vol ervaringen thuis kunnen nagenieten. Maak er een mooie laatste dag van!
Vele groetjes uit Ransdaal en een dikke knuffel voor Jill van de mam -
01 Augustus 2016 - 13:33
Stevie:
Hallo Anne en de rest,
Als ik al jullie verhalen lees dan slapen jullie amper.
Mooie foto's ( Anne heb jij die allemaal gemaakt )?
Jullie zijn al begonnen met opruimen / inpakken, dat werd ook wel tijd want er zijn al mensen aan het aftellen. Vooral ik.
Nog een paar mooie dagen en tot snel.
p.s. Anne je mag een heelhoop kleding niet mee terug nemen :)
Gr Stevie
-
01 Augustus 2016 - 17:13
Lichell En Marc:
Hallo allemaal, hallo lief zusje Jillin,
Wauw wat een indrukwekkende en mooie verhalen in jullie blog...
en geweldig mooie foto's!
Wij wensen jullie heel veel plezier in jullie laatste week!
Groetjes Lichell en Marc en een hele dikke knuffel voor Jillin!
-
01 Augustus 2016 - 18:30
Marcel:
Hallo allemaal, hoi lieve Meta,
Jullie laatste avond in Mikumi alweer. Bij bovenstaande geweldig omschreven blog kregen we al een goed beeld van hoe groot de contrasten daar zijn om maar geen vergelijking te maken met ons thuis. Vandaag kregen we nog enkele mooie foto's via de app. Wat staan jullie er op die laatstgenoemde foto's allemaal geweldig op Minou, Jillin, Eline, Caressa en niet te vergeten Roel (maar wat deed jij bij dat kindje dat het zo hard moest huilen . . . haha). Meta, zijn van je optreden zondagmorgen ook foto's en of een video gemaakt? Altijd leuk om aan Tutta Musica te laten zien . . . Beste jongens en meiden, hallo leiding, wij wensen jullie een onvergetelijke laatste avond in Mikumi. Voor morgen, succes met inpakken en alvast een goede reis naar . . . Liefs en een knuffel voor Meta, xxx Marcel -
01 Augustus 2016 - 19:28
Marian En Nico Kok:
Even een reactie over jullie belevenis.wat geweldig om z,n reis mee te mogen maken.Geniet er nog maar even van ,want dit komt niet meer terug.Maar ik weet dat jullie ouders met smart op jullie wachten,om te luisteren naar jullie belevenissen.Lieve groetjes van een trotse opa en oma van Romy die hebben genoten van jullie verslagen van een prachtige reis.en wij wensen jullie een veilige thuiskomst. -
01 Augustus 2016 - 19:39
Onno:
Hey Tara (na twee weken hoor je ook nog eens iets van je kleine broertje) en de rest natuurlijk,
Zo te horen hebben jullie het ontzettend naar jullie zin,
Helaas de laatste dag in Mikumi, maar nog even lekker genieten aan zee ofzo...
Zoals je weet lig ik voornamelijk op de bank voor de xbox, dus ik wacht wel op wat leuke verhalen
Groetjes je broer(tje)
-
01 Augustus 2016 - 19:51
Katinka:
Dag Allemaal,
Mooie verhalen en indrukwekkend. Dat zullen jullie niet snel vergeten. Nu nog maar een paar dagen en dan zijn jullie alweer thuis. Dat zullen jullie pas echt gaan beseffen wat jullie daar hebben beleefd en het verschil merken tussen deze verschillende werelden.
Voor nu: nog een paar fijne dagen en tot gauw!
Groetjes, Katinka (Robin: tot gauw!) -
01 Augustus 2016 - 20:26
Karina:
Hodi allemaal, dag lieve Romy,
En...grotendeels jullie spullen bij elkaar gepakt? Dat zal tegengevallen zijn. Vandaag al veel afscheid moeten nemen en dan morgen echt definitief het verlaten van Mikumi :'-( Gelukkig dat jullie met zijn allen nog even een kleine tussenstop hebben in Bagamoyo...dan kunnen jullie je rustig voorbereiden op die luxueuze westerse wereld waarin jullie straks weer rond laveren. Hier zijn we iig blij als we je toet weer zien en je ons alles in geuren en kleuren zelf kunt vertellen. Ik wens jullie nog een fijne avond en morgen een hele goede reis naar de kust.
Lieve groetjes en een XXXL knuff voor Romy Lu xxxx -
01 Augustus 2016 - 20:34
Alfons,Sylvia,Ellen En Rachel.:
Nog een gezellig kampvuur en twee heerlijke relaxte dagen.
Groetjes van Alfons, Sylvia, Ellen en Rachel.
-
01 Augustus 2016 - 20:44
Paul En Lia:
Hallo allemaal en hallo lieve Jillin
Daar is hij dan de laatste avond bij het kampvuur
Geniet ,zing en dans deze avond tot een geweldig einde in Mikumi.
Jullie hebben prachtig werk geleverd,en nog vele vele dingen extra gedaan.
Jullie laten mooie dingen achter .......maar nemen mooie,kostbare en dierbare herinneringen mee.in jullie harten en gedachten .... TOPPERS zijn jullie.
Nu twee dagen heerlijk relaxen ,dat hebben jullie verdient.
Geniet ook hiervan met elkaar
Slaap lekker zo meteen en voor morgen een goede reis naar Bagamoyo.
Voor Jillin lieve schat
Een hele dikke knuffel kus
Van paps en mams en oma
En een poot van Bootz. -
01 Augustus 2016 - 20:55
Camiel Peerlings:
Lieve Sanne en de rest,
Jullie kunnen met recht trots zijn op wat jullie in Tanzania bewerkstelligd hebben. Geniet de komende twee dagen van het luxe uitstapje en dan zien we jullie snel weer terug in Nederland.
Sanne, ik kijk ernaar uit om je weer thuis te hebben, aan de eettafel en te horen naar al je belevenissen!
Fijne vlucht! -
01 Augustus 2016 - 21:11
Loes:
Hallo allemaal, hoi lieve Charlotte en Roel,
Het laatste kampvuur in Mikumi; zal voor velen een emotioneel moment zijn.
Jullie hebben met zijn allen prachtig werk geleverd en een heel grote levenservaring rijker; dit neemt niemand je meer af.
Van harte dank aan de begeleiding, aan Lieveke en Jeroen Degen , aan Layla en Jos die dit mede mogelijk hebben gemaakt.
Nu nog 2 dagen relaxen en genieten van elkaar; heel veel plezier en maak er 2 topdagen van.
Jullie zijn een pracht team.
Slaap lekker en een goede reis naar Bagamoyo.
Dikke kus voor Charlotte
Jef en Loesxxxx -
01 Augustus 2016 - 22:25
Rian, Roger, Ward En Emdje:
Wat moet je hier nog aan toe voegen.... Jullie hebben de tijd in Mikumi geweldig benut. Super ervaringen opgedaan en veel mensen blij gemaakt. Wij zien er naar uit jullie weer te zien, maar geniet eerst nog maar een paar dagen van de zon en de groep en kijk samen terug op wat jullie allemaal hebben beleefd.
Wij zijn erg benieuwd naar nog meer verhalen en foto's.
Vele lieve groeten en tot gauw, en natuurlijk kusjes voor onze Jans !
Rian, Roger Ward en Emdje
-
01 Augustus 2016 - 23:37
Oma Henriëtte:
Hallo lieve Sanne en natuurlijk heel de crew,
Ik heb iedere dag met genoegen het verslag gelezen.
De indruk, die ik hierbij kreeg is dat er een grote saamhorigheid is in de groep.
Dit is natuurlijk ook te danken aan de begeleiders, hiervoor grote dank.
Jullie hebben de afgelopen weken veel gelopen, hou dit thuis ook vol dan kunnen jullie volgend jaar als groep naar de 4 daagse in Nijmegen !!!!!!!!
Sanne ik ben toch benieuwd naar jouw beleving, maar dat horen we nog wel.
Ik wens jullie allen keen goede reis terug.
Groetjes Oma Henriëtte -
02 Augustus 2016 - 06:56
Romy:
Hiiii lieve iris, en de rest,
Ik lees iedere keer weer met plezier jullie verhaaltje! Wat 'n avontuur!
Geniet van jullie laatste dagen.
En ierrrr ver missen dich hiel erg!
Veer motte hiel veul inhoale!
Liefsss en tot vriedig!
-
02 Augustus 2016 - 08:13
Gert En Bea:
Goedemorgen Coen, goedemorgen allemaal,
De laatste momenten in Mikumi, of mss zijn jullie al onderweg. Op weg naar de laatste belevenissen inTanzania.
Het is voor jullie straks weer ff wennen aan Nederland en wij moeten wennen dat er geen nieuw blog meer te lezen valt..
Zover is het nog niet: geniet er nog van samen!
Regenachtige groeten uit Eys
Gert en Bea -
02 Augustus 2016 - 10:53
Margriet En Lambert:
Lieve Tara en uiteraard de hele crew,
Zo ver weg maar via de dagelijkse verslagen, toch zo dichtbij.
Wat een ervaringen, en wat een avonturen beleven jullie.
Geweldig dat brengen van de voedselpakketten. Om nooit te vergeten.
Nog een paar dagen en dan....
Geniet er nog volop van.
We missen je en zien uit naar je thuiskomst.
We wensen jullie een goede en voorspoedige reis.
Veel liefs en knuffels,
Oma en Opa
-
02 Augustus 2016 - 15:40
Peter, Nicole, Annemiek En Martijn:
Hey Niels en de rest van de crew,
Echt super om jullie verhalen en belevenissen dagelijks te lezen. Deze reis naar Tanzania zal altijd in jullie geheugen gegrift blijven, wat een ervaringen !!
Geniet nog lekker met z'n allen de laatste dagen en voor vrijdag een fijne terugreis naar Nederland gewenst !!
Knuffel oet Aelse,
Peter, Nicole, Annemiek en Martijn -
02 Augustus 2016 - 17:17
Alex:
Hey Loes it's Alex here!
I hope you had a very nice time over there and hope you are full of stories to tell me whenever we see us again, I am usually talking with your Mom about what is going over there and she tells me that everything is alright and tells me what is happening around, google translate is not as good as expected nor my dutch :(
I had a nice couple of weeks at job, little by little there is more and more to do, and it seems that at some point i can be overwhelmed with the things that are going to be supposed to be done.
I love you sweet and see you on Friday <3
Te quiero ^^
-
02 Augustus 2016 - 17:51
Rob Rn Ilona :
He Robin en de rest van de groep,
Het was fijn om je stem gisteren te horen, wij moeten eerlijk zeggen dat we een tikkeltje jaloers zijn wat jullie allemaal meemaken !!
De voedselpakketten brengen naar mensen die het nodig hebben en waarderen.
De laatste avond aan het kampvuur ....en nu nog lekker genieten deze week !!
Tot vrijdag Robin we missen je -
02 Augustus 2016 - 17:51
Rob Rn Ilona :
He Robin en de rest van de groep,
Het was fijn om je stem gisteren te horen, wij moeten eerlijk zeggen dat we een tikkeltje jaloers zijn wat jullie allemaal meemaken !!
De voedselpakketten brengen naar mensen die het nodig hebben en waarderen.
De laatste avond aan het kampvuur ....en nu nog lekker genieten deze week !!
Tot vrijdag Robin we missen je -
02 Augustus 2016 - 20:04
Jurjen En Albertine:
Dag allemaal,
Nog even genieten van elkaar, het strand en het mooie Tanzania...
(hier in Nederland regent het al de hele dag pijpenstelen)
We verheugen ons nu al om je weer te zien, te knuffelen en al je verhalen te horen Taartje!
Heel veel plezier allemaal deze laatste dagen en tot vrijdag!!!
Dikke kusenknuf xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
