Er wordt niet alleen door muggen geprikt...
Door: Loes, Robin H en A, Jillin en Minou
Blijf op de hoogte en volg SMCgoesTanzania
21 Juli 2016 | Tanzania, Mikumi
Het was al lang geen verrassing meer dat we werden gewekt door pan geroffel, nou ja, degene die niet al wakker lagen….. Het opstaan van de ontbijtploeg een half uur eerder gaat natuurlijk ook niet geruisloos. Na het ontbijt kwam Layla ons (Loes en Robin H) waarschuwen dat we op moesten schieten, we zouden namelijk eerder vertrekken dan de mensen die naar de school zouden gaan (dit omdat wij een studie gaan doen in de medische richting). Wij zouden namelijk samen met Layla en twee studenten geneeskunde uit Groningen en twee verpleegkundigen naar een outpost gaan. Dit opschieten kwam er op neer dat we pas een uur nadat de rest vertrokken was opgehaald werden…... Het was onduidelijk of de chauffeur nou wel of niet uit bed was toen we hem belden.
We werden met zijn allen in een busje geladen en vertrokken op weg, na een korte stop voor water, it was gonna be a bumpy ride. Door de rijstijl van de chauffeur begonnen we eraan te twijfelen of je nou rechts of links moest rijden in Tanzania. Het blijkt dat het de kant is met de minste gaten. Jammer genoeg geldt dat voor het verkeer van beide kanten… oeps.
Na veertig minuten en een enthousiast moment toen een baviaan in zicht kwam, kwamen we aan in een klein dorpje. Oftewel drie á vier huisjes en een stuk of honderd kippen (met kuikentjes!!). De man die ons de weegschaal zou verschaffen om de baby’s te kunnen wegen was er nog niet. Onzeker of hij nog wel zou komen.
Dus maakten we een kleine wandeling door het dorpje, we hadden toch nog niks te doen. Hier maakte Layla al snel een kleine vriend waar ze de rest van de dag niet vanaf kwam. Stranger danger (oftewel niet meegaan met vreemden) kennen ze hier blijkbaar niet.
Toen we hiervan terugkwamen stond het al aardig vol met vrouwen met hun kindertjes en ook de weegschaal was gearriveerd. Het leek alsof we niet nodig waren, alle moeders laadden hun eigen kindertjes in broekjes met hengels en hingen ze aan de weegschaal. Robin H. en ik stonden wel even te stressen toen een paar kindertjes uit hun broekjes de grond op dreigden te kiepen, maar aan de ontspannen gezichten om ons heen te zien, waren wij de enige met die zorgen.
Maar we konden toch niet alleen maar staan kijken, al snel werden Lucy (Het is uiterst noodzakelijk dat de naam Loes gevold wordt door –y) en een van de studentes naar voren geroepen om de fijne kneepjes van het vak te leren: administratie. We leerden informatie in te vullen op foldertjes, die natuurlijk helemaal in het Swahili waren geschreven. Toen de studentes met Robin mee vertrokken naar het gedeelte met de zwangeren, bleef ik alleen achter. Terwijl ik eindeloze papieren invulde (Loes), stond Robin mee te kijken hoe de zwangeren onderzocht werden. De bloeddruk werd gemeten, buikjes gevoeld om de lengte en daarmee de leeftijd van de foetus te gokken en echo’s werden gemaakt. Rond dezelfde tijd dat zij daarmee klaar waren, was ik klaar met de administratie. Een grote stapel papieren stond voor me, en elk blaadje stond voor een van de honderd vrouwen die om mij heen stonden, klaar om hun kind te laten vaccineren. De zuster ging routineus te werk, een naam werd opgeroepen en binnen een halve minuut stond de juiste persoon voor me, ook al stond iedereen door elkaar. Ze kregen spuitjes en druppeltjes in de mond, waarbij ik en na mij Robin mee mochten helpen. Aan de gezichtjes van de kindjes te zien, smaakte het niet echt lekker, maar altijd nog beter dan de spuitjes natuurlijk. Het was een dag vol huilende baby’s.
Ondertussen was er voor de rest van de groep een andere activiteit gepland: Verven! Een aantal gebouwen van de secondary school moesten opnieuw geverfd worden, aan ons de nobele taak. Om half 9 vertrokken we vanaf de thuisbasis, om inmiddels de bekende 20 minuten durende wandeling richting de school af te leggen. Zoals eerder al gezegd blijft het een prachtige route om af te leggen, ook al kan hij in de brandende middagzon enorm lang lijken. Eenmaal aangekomen op de school was er geen tijd meer om te ontspannen, we moesten linea recta aan het werk. We werden verdeeld in 5 groepjes van ongeveer 4 personen en keken vervolgens naar Chef Verf (oftewel de leider van het verfproject) er 5 minuten over deed om de juiste verhouding tussen verf en water te laten ontstaan. Nadat dit gedaan was, konden we beginnen. De een was nét ietsje enthousiaster bezig dan de ander. Dit was vooral te zien tijdens de pauzes waarin de een abrupt naar de pauzeplek sprintte, terwijl de ander ervoor koos om nog even door te verven (met name Eline en Robin A waren enorm op dreef, al zeg ik het zelf). Rond 1 uur kregen we de keuze om terug te keren naar het kamp, of om nog anderhalf uur door te werken. Ongeveer de helft van de groep koos ervoor om terug te gaan, de andere helft had blijkbaar nog genoeg energie om nog door te gaan. Helaas bleek later dat de groep die eerder wegging morgen eerder moet beginnen met verven, terwijl de blijvers nog wat langer thuis kunnen blijven.
Eenmaal aangekomen bij de tenten renden sommigen snel naar de douche, aangezien de verf moeilijk van de huid af te krijgen is. De rest van de dag zijn we weer lekker bijgekomen van de zware ochtend en middag. Vanavond hebben we spaghetti gegeten, dit viel bij iedereen goed in de smaak. Voor de nieuwsgierigen: Vandaag is de muts van de dag Sanne, die bij het ontbijt brood probeerde te roosteren zonder dat de broodrooster aanstond, goedemorgen Sanne .
Minou en Jillin hebben deze dag andere dingen gedaan. Wij zijn samen met Lieveke en Jonne naar de St. Peter Clavery school gegaan. Jonne heeft 2 jaar geleden stage gelopen bij deze basisschool. We zijn eerst naar de twee lokaaltjes van de aller kleinste kinderen gegaan, ze stonden allemaal meteen op en zeiden tegelijk: “Goodmorning teachers!”. Hierna gingen ze hun liedje over ‘Soda’ zingen, dit krijgen ze morgen namelijk weer. Daarna zijn we verder gelopen naar het gedeelte van de wat oudere kinderen, een warmer welkom hadden we ons hier niet kunnen wensen. Zeker 40 kinderen kwamen op ons afgerend. De een zwaaide heel verlegen, de ander kwam meteen een high-five geven. We hadden een klein balletje meegenomen en toen we deze weggooide, rende de hele groep hier op af. De bal hebben we natuurlijk niet meer terug gezien! Na ons speelkwartiertje moesten we ook even een datum inplannen voor de sport- en spellendag, waar we eigenlijk voor gekomen waren ;) Hierna zijn we verder gegaan om de mogelijkheden voor de safari te bekijken. We hebben het eerste stukje te voet afgelegd, maar daarna zijn we in een ‘bigagi’ (voor de meeste bekend als een ‘tuktuk’) gestapt. Ook de terugweg hebben we met dit vervoersmiddel afgelegd. Het was een leuk tourdagje voor ons!
Nu rest ons niks ander meer dan Frozen te kijken onder de Tanzaniaanse sterrenhemel, en straks lekker slapen.
Lala Salama allemaal!
We werden met zijn allen in een busje geladen en vertrokken op weg, na een korte stop voor water, it was gonna be a bumpy ride. Door de rijstijl van de chauffeur begonnen we eraan te twijfelen of je nou rechts of links moest rijden in Tanzania. Het blijkt dat het de kant is met de minste gaten. Jammer genoeg geldt dat voor het verkeer van beide kanten… oeps.
Na veertig minuten en een enthousiast moment toen een baviaan in zicht kwam, kwamen we aan in een klein dorpje. Oftewel drie á vier huisjes en een stuk of honderd kippen (met kuikentjes!!). De man die ons de weegschaal zou verschaffen om de baby’s te kunnen wegen was er nog niet. Onzeker of hij nog wel zou komen.
Dus maakten we een kleine wandeling door het dorpje, we hadden toch nog niks te doen. Hier maakte Layla al snel een kleine vriend waar ze de rest van de dag niet vanaf kwam. Stranger danger (oftewel niet meegaan met vreemden) kennen ze hier blijkbaar niet.
Toen we hiervan terugkwamen stond het al aardig vol met vrouwen met hun kindertjes en ook de weegschaal was gearriveerd. Het leek alsof we niet nodig waren, alle moeders laadden hun eigen kindertjes in broekjes met hengels en hingen ze aan de weegschaal. Robin H. en ik stonden wel even te stressen toen een paar kindertjes uit hun broekjes de grond op dreigden te kiepen, maar aan de ontspannen gezichten om ons heen te zien, waren wij de enige met die zorgen.
Maar we konden toch niet alleen maar staan kijken, al snel werden Lucy (Het is uiterst noodzakelijk dat de naam Loes gevold wordt door –y) en een van de studentes naar voren geroepen om de fijne kneepjes van het vak te leren: administratie. We leerden informatie in te vullen op foldertjes, die natuurlijk helemaal in het Swahili waren geschreven. Toen de studentes met Robin mee vertrokken naar het gedeelte met de zwangeren, bleef ik alleen achter. Terwijl ik eindeloze papieren invulde (Loes), stond Robin mee te kijken hoe de zwangeren onderzocht werden. De bloeddruk werd gemeten, buikjes gevoeld om de lengte en daarmee de leeftijd van de foetus te gokken en echo’s werden gemaakt. Rond dezelfde tijd dat zij daarmee klaar waren, was ik klaar met de administratie. Een grote stapel papieren stond voor me, en elk blaadje stond voor een van de honderd vrouwen die om mij heen stonden, klaar om hun kind te laten vaccineren. De zuster ging routineus te werk, een naam werd opgeroepen en binnen een halve minuut stond de juiste persoon voor me, ook al stond iedereen door elkaar. Ze kregen spuitjes en druppeltjes in de mond, waarbij ik en na mij Robin mee mochten helpen. Aan de gezichtjes van de kindjes te zien, smaakte het niet echt lekker, maar altijd nog beter dan de spuitjes natuurlijk. Het was een dag vol huilende baby’s.
Ondertussen was er voor de rest van de groep een andere activiteit gepland: Verven! Een aantal gebouwen van de secondary school moesten opnieuw geverfd worden, aan ons de nobele taak. Om half 9 vertrokken we vanaf de thuisbasis, om inmiddels de bekende 20 minuten durende wandeling richting de school af te leggen. Zoals eerder al gezegd blijft het een prachtige route om af te leggen, ook al kan hij in de brandende middagzon enorm lang lijken. Eenmaal aangekomen op de school was er geen tijd meer om te ontspannen, we moesten linea recta aan het werk. We werden verdeeld in 5 groepjes van ongeveer 4 personen en keken vervolgens naar Chef Verf (oftewel de leider van het verfproject) er 5 minuten over deed om de juiste verhouding tussen verf en water te laten ontstaan. Nadat dit gedaan was, konden we beginnen. De een was nét ietsje enthousiaster bezig dan de ander. Dit was vooral te zien tijdens de pauzes waarin de een abrupt naar de pauzeplek sprintte, terwijl de ander ervoor koos om nog even door te verven (met name Eline en Robin A waren enorm op dreef, al zeg ik het zelf). Rond 1 uur kregen we de keuze om terug te keren naar het kamp, of om nog anderhalf uur door te werken. Ongeveer de helft van de groep koos ervoor om terug te gaan, de andere helft had blijkbaar nog genoeg energie om nog door te gaan. Helaas bleek later dat de groep die eerder wegging morgen eerder moet beginnen met verven, terwijl de blijvers nog wat langer thuis kunnen blijven.
Eenmaal aangekomen bij de tenten renden sommigen snel naar de douche, aangezien de verf moeilijk van de huid af te krijgen is. De rest van de dag zijn we weer lekker bijgekomen van de zware ochtend en middag. Vanavond hebben we spaghetti gegeten, dit viel bij iedereen goed in de smaak. Voor de nieuwsgierigen: Vandaag is de muts van de dag Sanne, die bij het ontbijt brood probeerde te roosteren zonder dat de broodrooster aanstond, goedemorgen Sanne .
Minou en Jillin hebben deze dag andere dingen gedaan. Wij zijn samen met Lieveke en Jonne naar de St. Peter Clavery school gegaan. Jonne heeft 2 jaar geleden stage gelopen bij deze basisschool. We zijn eerst naar de twee lokaaltjes van de aller kleinste kinderen gegaan, ze stonden allemaal meteen op en zeiden tegelijk: “Goodmorning teachers!”. Hierna gingen ze hun liedje over ‘Soda’ zingen, dit krijgen ze morgen namelijk weer. Daarna zijn we verder gelopen naar het gedeelte van de wat oudere kinderen, een warmer welkom hadden we ons hier niet kunnen wensen. Zeker 40 kinderen kwamen op ons afgerend. De een zwaaide heel verlegen, de ander kwam meteen een high-five geven. We hadden een klein balletje meegenomen en toen we deze weggooide, rende de hele groep hier op af. De bal hebben we natuurlijk niet meer terug gezien! Na ons speelkwartiertje moesten we ook even een datum inplannen voor de sport- en spellendag, waar we eigenlijk voor gekomen waren ;) Hierna zijn we verder gegaan om de mogelijkheden voor de safari te bekijken. We hebben het eerste stukje te voet afgelegd, maar daarna zijn we in een ‘bigagi’ (voor de meeste bekend als een ‘tuktuk’) gestapt. Ook de terugweg hebben we met dit vervoersmiddel afgelegd. Het was een leuk tourdagje voor ons!
Nu rest ons niks ander meer dan Frozen te kijken onder de Tanzaniaanse sterrenhemel, en straks lekker slapen.
Lala Salama allemaal!
-
21 Juli 2016 - 21:29
Jolanda Jongboom:
Hallo Jill
Als ik de reisverslagen lees dan zie ik dat het jullie daar wel bevalt en dat is leuk nieuws.
Je bent alweer bijna een week daar en de tijd gaat heel snel dus geniet er maar van.
Voor je het weet ben je alweer terug in Nederland en kan je ons je verhalen vertellen wat je daar allemaal hebt meegemaakt......
Doe iedereen de groeten en een dikke knuffel van ons
Harm en Jolanda -
21 Juli 2016 - 21:51
Didier Wouters:
Lieve Eline,
Zo te horen heb je het naar je zin en ben je hard aan het werken. Ik hoop voor je dat ze een trapje voor je hebben zodat je niet alleen de onderste 1,5 meter kunt verven...;) Ik heb vanmorgen mijn operatie gehad en het ging heel erg goed. Ik heb nergens last van en loop gewoon weer rond door het huis. Verder zijn de activiteiten voor Dubai geregelt en ben ik nu een paar dagen alleen met pap. Nog heel veel plezier en tot over 2 weken.
Ik hou van je
XxDidier -
21 Juli 2016 - 23:10
Karina:
Hallo allemaal,
Ik betrap mezelf erop dat ik me 'savonds al verheug op de geschreven stukjes van jullie. Dat zal straks afkicken worden. Wel missen we al een paar dagen foto's maar daar zal ongetwijfeld een goede reden voor zijn en jullie kunnen gelukkig goed in geuren en kleuren vertellen dus dat roept vanzelf beelden op ;-)
Jullie hebben weer een topdag achter de rug zo te horen. Ik vindt het geweldig om te lezen hoe jullie daar samen de handen uit de mouwen steken en van elkaar leren. Kunnen jullie het nog bijhouden in jullie dagboekje??? Blijf het wel proberen iig. Jullie ondergaan zoveel indrukken. En dan nu even lekker relaxen. Frozen kijken in Tanzania...dat vergeet je toch ook nooit meer...Lol. Daar is ie dan toch hè Romy...Olaf...⛄
Lieve groetjes en tot morgen
En voor jou weer een dikke knuff Romy xxx
-
22 Juli 2016 - 00:13
Alfons, Sylvia & Ellen:
Hey Tanzania-crew,
Jullie zijn inmiddels al een week weg, wat vliegt die tijd toch snel! Het blijft voor ons nog altijd even spannend om jullie verhalen te horen. Zo te horen voelen jullie je al als een vis in het water. We hopen snel van jullie allen nog veel leuke foto's te zien. De openlucht bioscoop ziet er erg gezellig uit. Vooral heel relax hè Roel en Charlotte -
22 Juli 2016 - 00:18
Vervolg:
Maak er nog een mooie avond van en rust maar lekker uit, zodat jullie morgen weer genoeg energie hebben om aan de slag te gaan.
Groetjes
Alfons, Sylvia en Ellen -
22 Juli 2016 - 00:31
Paul En Lia:
Hoi hoi daar zijn we weer de ouders van Jillin.
Elke avond voordat we gaan slapen even kijken of hij eral opstaat.
Zo ook nu en ja hoor daar staat hij ...... met de ventilator op stand 1 lezen maar.
Het is weer een leuke blog.
Jullie zijn al een week weg ,en hebben al heel veel beleefd,in Mikumi Tanzania.,en wij vinden het fijn jullie te kunnen volgen via de blog.
Hoi Jillin wat leuk te lezen dat jullie een safari voorbereiden,en dat je in een Tuk Tuk hebt gezeten
Op de foto,s zien we dat je het naar je zin hebt dat doet ons goed.
Morgen/vandaag komt oma de blogs lezen en naar de foto,s kijken.en misschien wil je ditook wel weten je cz voor curasou is geregeld en je bewijs van goed gedrag is ook binnen. -
22 Juli 2016 - 00:33
Paul Lia:
Dikke knuffel van ons en een poot van Bootz
Xx hvj. -
22 Juli 2016 - 03:33
Claire En Fleur:
Lieve Caro!!
we vonden het heel jammer dat we geen echt afscheid van je konden nemen, maar het blog lezen doet ons goed. Het klinkt alsof jullie het goed naae jullie zin hebben en het nodige werk verrichten! We blijven het blog lezen! Hier in Nepal zitten we aan ons laatste dagje en vliegen we morgen naar huis, als je thuis bent kunnen we verhalen uitwisselen.
Heel veel succes en kusjes van ook de rest hier.
liefs Claire en Fleur (verzonden vanuit ubachsmountain) -
22 Juli 2016 - 08:21
Lilian, Marcel En Mirko:
Goeiemorgen crew van Tanzania,
Jeetje het is alweer vrijdag....jullie hebben er al een week opzitten. Ongelooflijk hoe snel de tijd vliegt. Gezien jullie blog-verhalen vervelen jullie je ook niet...en zal voor jullie zeer zeker de tijd ook snel voorbij vliegen...misschien wel te snel voor jullie...gezien de mooie foto`s en geweldige verhalen !! Nou Meta, jullie kijken naar Frozen maar wij hebben gisteravond ook naar Frozen gekeken maar dan live...namelijk de afscheidsmuscical van Mirko, daar kwam ook Olaf voorbij gevlogen ;) ....
Nou we wensen jullie allemaal en natuurlijk ook de leiding nog heel veel plezier daar en onvergetelijke momenten !!!
En een extra dikke kus en knuffel voor Meta !!!
Vele lieve groetjes vanuit het tropische Beersdal !!!
-
22 Juli 2016 - 11:31
Stijn En Inga:
Jambooooo,,
Zodra we een plek met wifi hebben, kijken we altijd eerst of er een nieuwe blog van jullie is. Lezen we nu dat onze Sanne muts van de dag is, haha! Verder goed om te lezen dat jullie volleerd schilders zijn. Gaan jullie ook nog tuinieren?
Blijf genieten en zorg dat jullie deze ervaringen nooit vergeten!!!
Lieve groetjes van ons -
22 Juli 2016 - 17:54
Leon En Petra:
Picasso is er niks tegen. Mooi om te zien hoe jullie genieten van dit avontuur en dan ook nog de handen uit de mouwen steken. De gezinnen in Mikumi zullen blij zijn met alle hulp die jullie leven met waterleidingen, verven, sporten enz enz.
Super dat jullie dit voor deze mensen doen die het economisch veel slechter hebben dan ons maar de vraag is :wie is het gelukkigste?
Groet,
Petra,Tim en Léon -
22 Juli 2016 - 19:21
Albertine:
Dag allemaal, dag lieve Tara,
al een week in Tanzania...
Hier nu ook iedereen vakantie (zelfs papa al :)).
Il Tourner, daar word ik idd vrolijk van als het hier stil is, haha!
Heel veel groetjes van Onno, roept hij vanaf de bank... (lui he?)
Ik wens jullie een heel mooi weekend daar in Mikumi!
Veel liefs uit de Beneluxstraat en dikke knuf!
Albertine -
22 Juli 2016 - 19:58
Rob En Ilona:
Hoi Robin en de rest van de club,
Het is fijn om te lezen en te zien dat jullie veel plezier hebben in Tanzania!!!!
Zo blijven we toch een beetje op de hoogte van jullie reis.
S avonds kijken wij of de blog er al op staat spannend om jullie verhalen te lezen.
Robin H en Loes leuk dat jullie mee mochten naar de out post dat is wat je graag wilde he Robin.
Robin de papieren van het Gilde zijn binnen, geniet nu maar eerst van je avontuur in Tanzania!!!!!
Dan komt de rest van zelf met de visjes van opa gaat het goed!!!!
Ook wij hebben nu vakantie.
GROETJES VAN OPA EN OMA NUTH EN GELEEN
EN NATUURLIJK PAP EN MAM VLEKKIE EN BINK
xxx -
22 Juli 2016 - 20:20
Gert, Wout En Bea:
Hallo Coen, hallo kanjers,
Vol spanning wachten we elke avond op het nieuwe blog! Super om zo op de hoogte te blijven van jullie avonturen!
Coen, het is hier net Afrika: veel zon en veel muggen! De bomen zijn om dus wie weet hebben we er volgend jaar minder last van. Verder is het vrijdag, dan ken je ons menu. Daar is nog niets aan veranderd.
Geniet van jullie weekend!
Veel zomergroeten uit Eys van Gert, Wout en Bea
-
22 Juli 2016 - 22:00
Inga:
Sanne, muts,
Je hebt het niet van een vreemde. Ik wacht op de waterkoker tot het water kookt, maar de stekker zit er niet in.
Inga -
22 Juli 2016 - 22:21
Katinka:
Lieve Robin,
Fijn om net even jouw stem te horen en te weten dat het goed met je gaat. Ook bijzonder dat je het vlees niet mist en de mobiel; dat is al een ervaring op zich. Goed hoor dat je de hele dag bezig bent. De vlg. keer dat je aan het verven bent vraag je maar of Tanziaanse kinderen het ook willen proberen, misschien vinden ze dat wel leuk.
Samen doen is het recept.
Tot voor nu : een fijne avond gewenst ( wij zitten buiten onder de overkapping, rustige zomerse avond zonder sterren).
Liefs, mama. -
23 Juli 2016 - 01:16
De Tantetjes Van Jillin:
Hallo daar Jillin en de rest,
Effe een dagje een time out genomen om de 34 graden in Hoensbroek van afgelopen woensdag te doorstaan. En dat is gelukt want hier zijn we weer......
De verhalen op dit blog worden steeds langer . Net als je ouders kijken ook wij voor het slapen gaan nog even of er nieuws uit Tanzania is. En als dit zo is wordt dit nog even voorgelezen aan elkaar.....buiten op ons terras en onder het genot van één drankje.....tja en daar schuilt het probleem. Door de lengte van jullie verhalen worden we verplicht langer op het terras te zitten en blijft het niet bij één drankje...ha ha......er zijn ergere dingen.
Maar het blijft leuk om jullie te volgen en de inhoud van jullie verhalen zijn vaak ontroerend zo mooi. Het lijkt jullie geen moeite te kosten om contact te leggen met de locals, laat staan om voor de school werk te verrichten. Petje af voor jullie allemaal. Leuk Jillin om te lezen dat je bij het voetbalspel weer zoals van ouds op doel stond om de ballen er uit te vissen. De Tanzaniaanse tuktuk is natuurlijk een ervaring apart.
Nu je zo aan de andere kant van de wereld zit en je naar boven kijkt in die Tanzaniaanse sterrenhemel moet je eens naar de maan kijken, zie je nu dat die anders staat dan thuis!!!!!
Jaja, als globetrotters hebben jouw tantetjes nog meer van dit soort ervaringen.
Goed, Jillin......we lezen dat jouw Verklaring van Goed Gedrag ook binnen is, maar zeg nou zelf daar had je toch niet aan getwijfeld, nee wij ook niet.
Oke, inmiddels is het nu ruim na 01.00 uur en wacht er een bed op ons om in te gaan slapen.
We hopen dat de safari een mooie nieuwe ervaring gaat opleveren en we wachten met smacht op nieuwe verhalen. De eerste week zit er nu al weer op, wat gaat de tijd toch snel........GENIET en ERVAAR, samen nog vele leuke dingen. Graag tot het volgende blog.
lieve, groetjes uit een warm Hoensbroek van jouw tantetjes Louise & Carin
-
23 Juli 2016 - 11:04
Elly En Piet:
Hei Coen (Wolters) en de rest. Groetjes uit een vandaag (zaterdag 23 juli) ietwat grijze Eys. Zoals we in het verslag kunnen lezen hoef je je niet alleen te voelen in je "Groningen-outfit" maar zijn er zeker twee Groningse studenten die dat toch wel moet aanspreken.
Met genoegen volgen we jullie dagelijks via de interessante verslagen op jullie blog en zien dat er naast het beleven van veel plezier ook hard gewerkt wordt.
Geniet er maar van!!
Elly en Piet. -
23 Juli 2016 - 13:13
Agnes Coemans:
Hallo Charlotte en the crew!
Heb vanmorgen met mam gebeld en hoorde dat jij (jullie) in Tanzania zitten.
WAUWWW wist niet wat ik hoorde maar ik vind het SUPER knap wat jullie daar doen.
CHAPEAU!!!
Ben natuurlijk meteen de reisverslagen gaan lezen en idd super leuk om dat te kunnen volgen op deze manier. En deze mensen zullen net als jullie dit nooit meer vergeten.
Zou zeggen Charlotte dikke kus en groetjes voor de rest en heel veel suc6
Agnes XXX -
23 Juli 2016 - 15:37
Paul En Lia :
Hallo Jillin en de rest van het gezelschap.
Wat leuk de foto,s via de app.
Frozen kijken in Tanzania,filmavond op de school
Welkoms tekening maken en uitvoeren voor de school.het houdt niet op
GEWELDIG,wat jullie al allemaal gedaan hebben in een week
Ja de eerste zit er al op.
Geniet van alles wat je doet ,en beleeft.
We wensen jullie een fijn weekend ,maar we zien een gezellige foto in een zwembad
Dus dat zal wel goed komen.
Lieve sjat veel plezier.
En succes met de safari.
Dikke knuffel.van ons en een poot van Bootz
Xxxx -
23 Juli 2016 - 16:15
Loes:
Hallo lieve Charlotte en alle anderen. Wat fijn dat jullie vandaag een rustdag hebben en lekker in het water kunnen verkoeling zoeken. Wat was ik blij om dond avond even je stem te horen en dat het goed met jullie gaat.
Groetjes aan Roel en een dikke knuffel
-
23 Juli 2016 - 16:25
Ikie:
Hoi allemaal, lieve Charlotte,
Wat een leuke verhalen!
Hebben jullie al veel vinger twister gespeeld? ;)
Heel veel plezier daar nog en geniet ervan!
Groetjes van Ikie en een kus voor Charlotte <3
-
23 Juli 2016 - 19:42
Mick:
hallo mensen.
super kickse verhalen allemaal.
heel veel plezier nog de komende tijd.
en bijzonder veel greetz aan Roméetotomato of gewoon Romée, en natuurlijk ook de rest.
mick -
23 Juli 2016 - 20:12
Sally Leurs:
Hallo Robin Hofman,
Wat fijn dat je t zo naar je zin hebt. Heb contact met je moeder over hoe t met je gaat en wat je daar zoal doet. We missen je wel, geniet met volle teugen meid dit is een ervaring om nooit te vergeten. Wij wensen je nog heel veel plezier
De groetjes van Kris, Sally en Dionne -
23 Juli 2016 - 20:30
Ilona En Rob :
Hoi Robin,
Wat waren we blij om je stem even te horen!!!
En te horen dat je veel plezier hebt,vandaag lekker een rustdag.
Meisje geniet er maar lekker van dit neemt niemand je meer af !!!!
Groetjes xxxjes van pap en mam en een poot van bink en vlekkie .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
